De reis naar huis: Deel 4, het slotakkoord

De laatste dag en jullie zullen het moeten doen zonder foto's en alleen nog wat gezemel van mijn kant.

Voor mij was deze vakantie onvergetelijk, omdat het aan de ene kant heel reLext was en aan de andere kant toch best spanning gaf. Ook dat mijn andere hobby in de vorm van een aantal nieuwe recepten ruimschoots aan bod was gekomen, deed mij deugd en ik kijk werkelijk uit naar de volgende keer. Ik acht dan de kans groot, dat ik het motorrijden en het begrip "culinaire rondreis" weer ga combineren.
Hoe ik het trouwens voor elkaar krijg weet ik niet, maar op 100 meter nauwkeurig heb ik precies 4.000 km gereden.
Overigens wil ik de hoogtes nog wel kwijt:

Dan de combinatie van iets bestaands (de strip van Asterix) vond ik heel goed passen in het geheel. En ik vind het werkelijk hartstikke leuk dat het mij ook nog een bijnaam heeft opgeleverd.

Ik hoop dat iedereen net zo genoten heeft als ik en wellicht tot een volgende keer.

Gegroet rare Romeinen!

ObeLex

De reis naar huis: Deel 3, niet vlakker, wel lager

De op één na laatste dag van de vakantie is aangebroken. Nou ja, niet van de vakantie, maar wel van de rondreis. en eerlijk gezegd vind ik het ook niet erg als ik morgen weer thuisben.
Maar we gaan eerst nog even genieten van de wonderschone Jura

   

En op de grens van Frankrijk en Zwitserland de mooie meertjes, zoals hier het Lac de Saint-Point

Vanaf dit meer gaat het langzaam bergafwaarts richting Montbeliard. In de buurt van Belfort dacht ik nog even snel te tanken, maar daar waren 2 tankstations die niet meer bestonden. Met redelijk wat water door het bouwvakkersdecolleté (ik vond "zweet in de bilnaad" niet echt passen in dit blog :-) ) kwam ik met nog een halve liter benzine (RUIM genoeg!) bij een tankstations... pfffff.

Na de tankbeurt zag ik in de verte de Vogezen opdoemen. Verschillende cols en ballons liet ik onder mijn banden glijden en ook hier zeggen plaatjes meer dan 1.000 woorden

In de verte zijn de Vogezen, nog een klein stukje "vlak" land

De eerste heuvels net achter de rug, maar er komen nog meer

Wellicht de meest bekende: Ballon d'Alsace 

Net voorbij La Schlucht. Ik heb dit keer niet de col gereden

Het dal richting Sainte-Marie-aux-Mines

Ik kom iets oostelijk terecht en jawel hoor, in de verte de Rijn en het Zwarte Woud. Zal ik? Nah nee... een andere keer :-)

Ik kom in Saverne waar ik een hotel had geboekt. En als je in de Alsace bent, dan is er maar één gerecht dat je eigenlijk kunt eten FLAMMKUCHEN!

Ik op zoek naar een restaurant waar ze flammkuchen verkopen en jawel, bij het eerste is het direct raak: "Bon swar, avé voe de tart flambee?" "Mais oui monsieur, je vous proposé notre tarte flambé a volonté au prix de € 10,00!" AH! Ik weet nog dat volonté zoveel is als eten tot je klapt. Op de kaart kost een flammkuchen € 7,00 en ik hoef dus maar anderhalve te eten en dan heb ik het eruit *grinnik* Nou doemijdiemaar. 
Toen een tijdje later de dame vroeg of ik nog een vierde wilde hebben, heb ik vriendelijk bedankt :-D

De reis naar huis: Deel 2, of de dood van een veel te vroeg gestorven GoPro HD

Vroeg op en kijken of mijn motor nog aan de lantaarnpaal vaststond. Gisteren kon ik geen garage krijgen omdat de eigenaar zijn eigen auto er in had staan en het hem teveel moeite was om hem er uit te halen. :-(

Het gebruikelijke Franse ontbijt stelde ook in dit geval niet veel voor (croissant, stokbrood en ladingen jam, boter, koffie en thee ) maar als je wakker wordt en je ziet zulke plaatjes, dan vergoedt dat wel heel veel:

 

Ik verlaat het vrijwel lege hotel (er was volgens mij nog wel één kamer verhuurd) en ik ga weer op pad.

Ik heb al besloten om niet de hele Route des Grand Alpes te rijden, want ik wil ook heel graag door de Jura. De laatste keer dat ik hier was (2011) vond ik het zo mooi, dat ik het nog een keer wilde zien. Ik heb nog een optie berekend om beide te doen, maar dat werd me even te gek. Wellicht iets voor volgend jaar, of daarna, of dààrna :-)

Zo gezegd, zo gedaan ik volg de route tot aan Saint-Michel-de-Maurienne en dan i.p.v. rechtsaf ga ik linksaf. Tot die tijd is er nog genoeg te zien:

 

De Col de Vars

 

Het mooie uitzicht over Guillestre


 

Het weerzien met Briançon, waar ik jaren geleden geskied heb. 
Natuurlijk waren de (winter)kroeg en het hotel potdicht.

 

Even snel wat drinken op de Col de Lauteret

En daarna genieten van het uitzicht op de Col du Galibier.

De zuidkant

De top (nee niet door het tunneltje, maar gewoon naar het hoogste punt!)

De noordkant

Het is alleen jammer dat op zulke cols de jongens van het Apothekersgilde die hun eigen Tour d'Épo rijden het werkelijk verdommen om met anderen rekening te houden. Met z'n 3-en naast elkaar met 3 km/h omhoog, waar nauwelijks 2 auto's naast elkaar passen. En helaas is dit geen uitzondering.

Ze worden toch al bevoordeeld, want overal zie je van die blauwe bordjes waarin wordt gevraagd met een afstand van 1,5 meter de fietsers te passeren. Dan moeten dat soort eikels natuurlijk wel die ruimte zelf ook geven en niet hun lieflijke middelvinger gebruiken als je noodgedwongen dichterbij komt. Gelukkig beschik ik over een heleboel Zen, maar je zou er bijna crimineel van worden. En voor de meelezende testosterongebruikers: nee ik ga niet met een gangetje van 100 km/h over de Galibier! *Zen*

En dan, zoals in de kop beschreven staat, een klein ongelukje. Ik rijd een klein dorpje binnen en zonder enige aanleiding breekt de houder van mijn HD-GoPro. 

Ik kan me beter concentreren op datgene wat nog voor me ligt. Dat is veel leuker. Na een geweldig mooie rit na de Galibier en vlak voor de Col deu Télégraph zie ik in de verte Saint-Michel-de-Maurienne liggen. Daar gaat de route voor mij van de RdGA af en ga ik richting de Jura.

 

Het landschap verandert totaal. I.p.v. witte bergtoppen een glooiender landschap. Nog wel bergen, maar niet zo hoog. Voor mij heeft het als voordeel dat de bochten niet zo krap meer zijn. Goede keuze!

Aan de andere kant de bergen die ik achter me heb geladen

De hoogteverschillen zijn duidelijk

En ook hier natuurlijk weer talloze monumenten die herinneren aan WO II

En zo ken ik de Jura!

Ik nader mijn eindstation voor vandaag: Hotel St. Hubert in Saint-Claude midden in de prachtige Jura en ik laat mij mijn beloning goed smaken!

De reis naar huis: Deel 1

Tsja, huiswaarts, de reis terug, going home... Ik sta vroeg op en krijg dat geweldige nummer van Mark Knopfler, dat ik gisteren eindeloos gehoord heb, niet uit mijn kop. Niet erg, want het is een fantastisch nummer!

Met de muziek in mijn hersenpan pak ik mijn tas in, ruim de kamer op, reken af bij de receptie. Het is weer warm vandaag en ook nu wordt elke beweging in een motorpak begeleid door transpizweet, dus ik duik nog even snel onder de douche.

De route gaat eerst een stukje westwaarts door de schitterende Provence

 

Maar ook het gedeelte vlakbij Nice is geweldig mooi om te zien, in de verte zie je zelfs de Middellandse Zee.

Iets ten noordwesten van Nice draai ik de de hoofdweg op en wordt getrakteerd op de aanblik van waar ik straks ga rijden: De Alpen!

 Ik ben koud onderweg en ik word getrakteerd op één van de mooiste Gorges die ik gezien heb en even later krijg ik een bevestiging dat ik op de juiste weg ben.

 

De weg naar mijn volgende overnachtingsplaats (Barcelonette) is zo verschrikkelijk mooi, hierbij spreken de beelden voor zich lijkt me.

 Iets bewolkt, maar zeker niet vervelend,
eigenlijk was het best aangenaam te rijden.

Één van de eerst passen, de Col de la Couillole

Zulke plaatjes zie je dan de hele dag

Heerlijke vergezichten, die lui die die wegen aanleggen
moeten motorrijders zijn, kan niet anders

Behalve de weg naar deze col, die was allerbelabberdst slecht, maar de omgeving vergoedt dan weer veel

Nu alleen nog de temperatuur omhoog, maar het is nog
maar 30 km :-) Overigens kreeg ik de laatste 5 km een paar druppen

Barcelonette zelf is weinig aan, ik zat in een wintersportdorp iets ten zuiden daarvan en bij Gods gratie hadden ze het hotel open, had ik zo het vermoeden.

Het eten? Mwoah, ik bestelde een portie spareribs met patat en sla. Het kon mij niet echt bekoren. En het wordt hoog tijd dat deze mensen mijn spareribs eens proberen :-D

Er is een tied van koom´n...

En er is een tied van goan...

Morgen is weer het vertrek naar huis en vreemdgenoeg verheug ik mij er op.
Natuurlijk het was een fantastische tijd en ik heb reuze genoten van het weer, het onderkomen en het eten (al heb ik 90% zelf gemaakt :) ).
Maar ik heb natuurlijk nog een hele mooie rit voor de boeg: Morgen een groot gedeelte van de de Route des Grand Alpes en daarna volgen de Jura en de Vogezen, de rest... is een thuiswedstrijd ;-)

Maar zover zijn we nog niet. Ik heb nog een aantal zaken liggen van meneer Asterix en die moeten op.

Tijd en zin om lang te koken heb ik vandaag niet, dus maken we een simpele borrelgarnituur van worst uit Lugdunum (Lyon), pruimen uit Aginum (Agen), ham uit Lutetia (Parijs), een heerlijke witte wijn uit Burdigala (Bordeaux) en aangevuld met wat gekookte eieren en wat brie maken we er een gezellige vrijdagmiddagborrel van!

Nóg meer uit het water

Die mosselen van gisteren smaakten naar meer. Geen probleem, want ik moet nog een aantal dingen maken deze week en het einde nadert met rasse schreden.
Één van de gerechten die Asterix had meegenomen was Bouillabaisse uit Massilia (Marseille).
Bouillabaisse is, net als heel veel bekende recepten, een maaltijd die ontstaan is uit pure armoe. De vissers uit de omgeving van de Franse zuidkust, verzamelden hun kapotte en niet voor de verkoop geschikte vissen en kookten daarmee hun inmiddels welbekende soep.
Een echt recept is er niet, men laat de kok vrij om het te maken, maar er zijn wel richtlijnen. Maar ook aan richtlijnen wil ik mij niet teveel houden en maak een Bouillabaisse niet van vis, maar van fruits de mer.

Ui, venkel, tomaat, aardappel, knoflook, limoen, peterselie, visbouillon of
vissoep, een wortel, olijfolie, witte wijn en natuurlijk zeevruchten.
Voor de rouille: mayonaise, paprika, een sjalotje en knoflook.
Voor de smaak zout en peper

Snijd voor de rouille de ingrediënten heel fijn

Mix ze goed door elkaar en laat ze staan

Snijd de rest van alle groente klein, de aardappel in schijfjes en halveer de limoen. Begin dan wat olie in een pan te verhitten en bak dan eerst de uien, dan de knoflook en dan de overige groente aan.

Blus af met de witte wijn als de groenten beginnen te verkleuren. Voeg zoveel wijn toe, totdat de groente onder de vloeistof staan. Breng aan de kook en kook gedurende 10 minuten. Voeg dan de vissoep toe en kook die ook 10 minuten of totdat de hardste groente of de aardappel beetgaar is. Voeg vervolgens de zeevruchten toe en laat deze warm worden.

Snijd de stokbrood in schijven en wrijf van elke schijf één kant in met knoflook. Laat dit enige tijd trekken, verwijder dan de knoflook en bak de ingesmeerde kant van het stokbrood krokant in wat olie/boter.

Schep de soep met veel van de inhoud in een bord. Leg er de gebakken stokbrood in, zodat ze al wat van de soep kunnen opzuigen en serveer de rouille erbij. Eet smakelijk

Uiteraard is ook dit recept weer terug te vinden op www.CooksUnited.nl. Makkelijker is het om deze link aan te klikken: Bouillabaisse van zeevruchten